تاریخچه پرورش قناری
خاستگاه اصلی این پرنده «جزایر قناری» می‌باشد و در اواخر قرن پانزدهم میلادی اسپانیایی‌ها قناری را به عنوان یک پرنده زینتی به اروپا آوردند و از آن جا به سایر قاره‌های جهان راه یافت. جزایر قناری مجمع‌الجزایری مرکب از هفت جزیره در اقیانوس اطلس، نزدیک به ساحل مراکش است که در حال حاضر یکی از هفده منطقه خودمختار اسپانیا است. پایتخت آن «لاس پالماس» است. مراکش نیز بر این جزیره‌ها ادعای مالکیت دارد.
نام قناری از نام این جزایر گرفته شده، چرا که این پرنده بومی این منطقه (و نیز منطقه مادیرا) است. نام منطقه از نام لاتین آن Insularia Canaria گرفته شده که به معنی «جزیره سگان» است. این نام را رومیان به خاطر سگ‌های وحشی که در آن‌جا پراکنده بودند به این جزایر دادند. جغرافی دانان عرب به این جزایر، «جزایر خالدات» می‌گفتند و معتقد بودند که این جزایر نقطه آغاز نصف‌النهار می‌باشند.
قناری در این جزایر به صورت وحشی تا ارتفاع ۱۷۰۰ متری یافت می‌شود. قناری‌های وحشی در آن جا زندگی اجتماعی دارند و گاه تا صد عدد نیز با هم دیده می‌شوند. در قرن پانزدهم میلادی که این جزایر به تصرف اسپانیایی‌ها درآمد. سربازان اسپانیایی شیفته این پرنده وحشی شده و سعی کردند که تعدادی از آن‌ها را صید کرده و در قفس نگهداری کرده و در هنگام مراجعت به اسپانیا آن‌ها را به عنوان سوغات به همسران یا بستگان خویش هدیه کنند. در ابتدای امر این پرنده مختص افراد ثروتمند بود. بدین ترتیب در قرن پانزدهم اسپانیا به بزرگ‌ترین پرورش دهنده و صادرکننده قناری تبدیل شد و سال‌ها اسپانیایی‌ها قناری را از مجمع الجزایر قناری به اروپا صادر می‌کردند. در اسپانیا راهبان به کار تکثیر و پرورش و فروش این پرنده اقدام می‌کردند، اما آنان فقط قناری نر می‌فروختند، چون نمی‌خواستند کسی بتواند از این پرنده جوجه کشی کند و تجارب تکثیر آن را انحصاراً در دست خود داشتند، ولی در سال ۱۵۵۵ میلادی یک کشتی تجاری اسپانیایی که حامل تعداد زیادی از این پرنده‌های خوش الحان بود در نزدیکی سواحل ایتالیا و در مجاورت جزیره آلبا به گل نشست و ملوانان کشتی ناچار شدند پرنده‌های مزبور را آزاد کنند و چون جزایر سواحل ایتالیا از لحاظ آب و هوا با جزایر قناری چندان اختلافی نداشت، پرنده‌های مزبور در همان‌جا مسکن گزیده و به سرعت تکثیر و زاد و ولد کردند و تعداد آن‌ها رو به فزونی یافت و چندی نگذشت که اهالی محل متوجه این پرنده‌های خوش الحان شده و با نصب تله آن‌ها را صید کرده و به جوجه کشی از آن‌ها پرداختند و موفق شدند که آن‌ها را به کشورهای دیگر صادر نمایند و چندی نگذشت که سایر کشورهای اروپایی خصوصاً آلمان نیز به جرگه پرورش دهندگان قناری اضافه شدند و اندک اندک ملت‌های اروپایی با این پرنده خوش الحان آشنا شده و بدان علاقه‌مند شدند. به‌طوری‌که قبل از جنگ جهانی اول و دوم کشور آلمان بزرگ‌ترین تولیدکننده قناری در جهان بوده است ولی پس از جنگ دوم جهانی ایالات متحده آمریکا بزرگ‌ترین تولیدکننده این پرنده محسوب می‌گردد.
بعدها رفته رفته پرورش این پرنده در کشورهای فرانسه و انگلیس متداول گردید و طبقه اشراف اروپا نیز به پرورش این پرنده اهتمام ورزیده و توجه خاصی بدان مبذول می‌کردند به صورتی که در تابلوهای نقاشی آن زمان، این پرنده در کنار صاحبان خود دیده می‌شود. در قرن نوزدهم میلادی ناپلئون به مصر حمله کرد و مصر را به تحت سلطه خود درآورد و بدین گونه مصریان نیز با پرورش و نگهداری این پرنده آشنا شده و از اولین ملت‌های مسلمان بودند که به نگهداری از آن پرداختند.
جزایر قناری خاستگاه اصلی قناری است تصاویر بالا نمایی از جزایر قناری می باشد.